IRO Wereldkampioenschap in Slovenië

Het WK in Slovenië zit er weer op.

Mijn derde WK met Arizona is alweer voorbij. De eerste twee jaar deed ik mee in het vlakterevieren, met een 4e (gedeeld 2e) plaats en een 16e plaats beide keren geslaagd. Dit jaar startten we in het puinzoeken.

Een WK succesvol afsluiten is toch gelukt als je er in slaagt om op beide onderdelen (zoekwerk en appèl) te slagen. Helaas dit jaar in het puinzoeken is dit niet gelukt, en zelfs in het appèl ging het bijna mis. 😮

De omstandigheden in het zoeken met het warme weer zaten ook niet mee; het voor Ariz moeilijke verstek uitwerken in de pikdonkere kamer in het huis bleek voor hem ook een te lastige opgaaf. En dat derde verstek heeft hij misschien helemaal niet in de neus gehad. Maar trots op de eerste "frisse" 10 minuten, zijn wijze van zoeken, zijn drive, zijn stuurbaarheid én de eerste verwijzing! Volle bak voor die verwijzing; 40 punten "met een sterretje" van de keurmeester. Hoe is het mogelijk; met Ariz een Vorzüglich halen voor een verwijzing, dat hadden we echt nooit verwacht. Daarna werd het zwaar voor hem, vijf minuten voor tijd heb ik hem gestopt; het was goed zo. Heel misschien had hij die tweede nog kunnen vinden; maar slagen zat er die laatste vermoeiende minuten niet meer in. De beoordeling ophalen en lekker in het water leggen om af te koelen. Goed gewerkt hoor ventje! 👍

Twee dagen later het appèl, en we gingen er voor hoor! Regen en koud... maar Ariz kwam helemaal niet in zijn werk. Getsie, hij liep helemaal niet lekker te volgen, liep mij te duwen. Ik struikelde nog bijna over hem in de eerste keertwending en met de versnelde pas. Waar ben je nou joh? 😲 De individuele oefeningen gingen dan wel weer goed. Snel zitten in de distance control, yes! Maar de ellendige volgorde van de tafels geloot. Die zagen we al veel vaker mis gaan met andere deelnemers. Eerst rechts, dan links, dan vooruit. En van rechts naar links zagen de honden de tafel niet, richtten zich op de tunnel. Ook Ariz dus.... extra commando's; wat stuurkunsten en daar ging hij weer. Maar kostte veel punten.

Daarna eindigde de tegenspoed van ons WK tijdens de eindoefening, het afliggen. Ariz ging zitten..... Bijna alle 20 punten weg. Tja, met een dramatische 73 punten mocht ik naar huis. Zoveel trainingsuren en dan kan het toch nog zo gebeuren. Dat doet echt even pijn.

Maar mijn koppie staat weer hoog; mijn lieve maatje weet er niks van, hij doet gewoon zijn ding zover hij kan. We gaan gewoon weer lekker verder trainen en zien wel hoe ver we nog gaan komen in de toekomst. Zoeken kan hij in ieder geval als de beste!!