IRO WK Oostenrijk: met Ariz de 16e plaats!
Van 19 t/m 24 september 2017 stond het Wereldkampioenschap IRO op de kalender! Met Ariz had ik mij kunnen kwalificeren om ook dit jaar mee te mogen doen. Vorig jaar de 4e plaats, zou dit jaar een podiumplaats mogelijk kunnen zijn? Samen met mijn teammaatjes, Roy en Milou, kregen we alledrie een ticket om mee te doen. Roy en Milou niet onder de naam RHV ZON, maar mogelijk gemaakt door onze bevriende SAR verenigingen; de Reddingshonden Hulpdienst Holland (Milou) en SDONA uit Amerika (Roy) waren ze er wel bij! Vorig jaar liep hun inschrijving mis door teveel deelnemers, dus dit jaar werd een ander startplan uitgedacht. En wat een supporters reisden mee naar Oostenrijk!! Als eerste natuurlijk mijn man en ZON maatje, Marcel, die ook als teamleader taken had. Maar ook mijn ouders kwamen naar Oostenrijk gereden en hebben in de buurt met de caravan gekampeerd en alle dagen meebeleeft. Daarnaast waren ook Gerdy&Willy, Astrid&Tom, Heleen&Jaap, Jantine&Robbie, Petra&Esther en Monique&Aart in Oostenrijk. De dierenartscontrole op dinsdag duurde en duurde, ik geloof dat we 1,5 uur in de rij hebben gestaan. Wat een opoffering voor Ariz om zo lang leuke honden om zich heen te hebben zonder dat hij ernaartoe mocht. De openingsceremonie verliep snel, was leuk maar wel erg koud hoor. Donsjas nog onder het ZON jack aan, én handschoenen! Daarna de spannende lotingsavond, veel hangt af van de juiste starttijden. Ik was best blij met mijn tijden, mocht op dag één 's middags appèl laten zien en twee dagen later het zoekwerk vlakterevieren. Roy en Milou precies andersom, zij als eerste het zoekwerk op woensdag, en op vrijdag het appèl. Hoe kregen we het getrokken! Appèl, brrr, de zenuwen zakken je de benen in. Wat een spannend evenement is het WK toch! Ariz begon lekker enthousiast, hij was wat onrustig bij de startoefening, het afliggen met afleiding. Maar goed, hij was blijven liggen. Bij het ophalen verlies ik mijn evenwicht en val achterover en moest een stapje naar achteren zetten om overeind te blijven. De keurmeester keek nog niet, maar Ariz zag dit als een zit commanda. Toen de keurmeester opkeek zat Ariz keurig aan de voet, wat een pech en kostbare puntjes.
Daarna mocht het appèl echt beginnen. Ariz was blij, opgewonden en niet geconcentreerd genoeg. Met momenten liep hij prima, maar andere momenten totaal afgeleid. Hij heeft in ieder geval alle hindernissen en pionnen zien staan tijdens het vrij volgen, stout was hij dus. Op dat moment doe je er weinig aan, zo jammer want hij kan zo geweldig gaan. De keurmeester gaf ons 92 punten totaal, helemaal niet slecht hoor, maar we kunnen zoveel beter samen. Waren het toch de zenuwen van mij of wist Ariz dat dit zijn feestje kon worden zonder consequenties? We kunnen er alleen naar raden en weer trainen voor de volgende keer! Twee dagen later mocht ik mij melden voor het vlakterevieren. Met droog weer en een lichte wind waren het prima zoek condities. Het bos was heel afwisselend, niet doorgaanbare stukken met open stukken. En wind die vanaf alle kanten waaide. Veel mijn windindicator gebruikt en samen met Ariz het gebied doorzocht. Wat was hij lekker aan het werk, ging precies de richtingen op die ik graag wilde en ook diep genoeg om niemand te laten liggen. Maar tijdens de verwijzingen deed hij niet wat hij geleerd had, namelijk aanhoudend blaffen. Hij gaf zijn verwijzingen met veel pauzes tussendoor, en liep tijdens de pauzes rondom de benen van de slachtoffers, onrustig dus. Oh, en zoveel punten kostte dit. Uiteindelijk bleven er voor ons 156 punten over, wel voldoende om te slagen hoor, maar niet voldoende voor een top-10 plek, laat staan een podium. Teleurgesteld, ja, dat was ik wel. Zo mooi samen gewerkt en dan zoveel aftrekpunten. Maar ook trots hoor, van de 69 starters lukte het maar 25 deelnemers om te slagen in dit bos, dus prima gedaan.
Onze eindscore bleek voldoende voor de 16e plaats. Een certificaat en natuurlijk de kans om tijdens de prijsuitreiking op te stellen in de rij met de overige winnaars! Toch een momentje om van te genieten! Milou heeft op dit WK een 24e plek behaald en Roy is helaas gezakt in de vlakte.
RHV ZON heeft zich weer goed laten zien dit jaar, wat een trots gevoel om met drie deelnemers op een WK aan te kunnen treden. Enorm bedankt aan mijn ZON team die samen met mij wekelijks de trainingen met Ariz begeleid met oefeningen en advies, toppers zijn jullie! Bedankt aan alle supporters voor hun steun en meeleven in Oostenrijk zelf en vanuit het thuisfront! Het was een gezellige en spannende week op een goed georganiseerd evenement door onze SAR vrienden uit Oostenrijk. Volgend jaar krijgen we hopelijk weer een kans om ons best te doen!
Alle foto's zijn te zien in ons fotoalbum:
